среда, 11 апреля 2012 г.

ՍևԱՆԱ ԼԻՃ

  ՍևԱՆԱ  ԼԻՃ
Սևանա  լիճը  փռված  է  առջևս:Աշնան  երեկո  է:Մութը  նոր  է  ընկել:Շուրջս  մռայլ  է  ու  անշարժ:Լիճը  ննջում  է:Կարծես  նա  մի հայելի  է,որի  մեջ  երկինքը  իր  աստղերով,շրջապատի  բլուրներն  ու  ապառաժները  դեսնում  են  իրենց  դեմքերը:
Ամեն  տեղ  անդորրություն  է  տիրում:Երկինքն  ու  երկիրը աստիճանաբար  խավարում  են,իսկ աստղերը  `  բազմանում  ու  պայծառանում:Ապա  կղզու  վրա  երևացին  լույսերը,  որոնք...պայծառանում  են,նվազում  և  վերջապես  բոլորովին  անհայտանում:
Քիչ  հետո  եղանակը  փոխվում  է:Բարձրանում  է  հողմը  և  բնության  անդորրությունը  խանգարում:Լիճը,զարթնելով  իր  քաղցր  քնից  ,կամաց  շարշվում  է  տեղից,հետո  խուլ  հառաչում:Շվշվոցով  մոտենում  է  ժայռերին,ետ  քաշվում,նորից  է  մոտենում,  բարձրանում  և  կռվում  է  նրանց  հետ:

Комментариев нет:

Отправить комментарий